Zgodnie z art. 49113 ust. 1 jeżeli w skład masy upadłości wchodzi lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje upadły, a konieczne jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych upadłego i osób pozostających na jego utrzymaniu, z sumy uzyskanej z jego sprzedaży wydziela się upadłemu kwotę odpowiadającą przeciętnemu czynszowi najmu lokalu mieszkalnego w tej samej lub sąsiedniej miejscowości za okres od dwunastu do dwudziestu czterech miesięcy.
Kwotę, o której mowa powyżej określa sędzia-komisarz, biorąc pod uwagę:
Kwotę na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ustala sędzia-komisarz na wniosek upadłego.
Niezależnie od powyższego, jeszcze przed sprzedażą lokalu, upadły może wnieść do sędziego komisarza o przyznanie zaliczki na poczet kwoty, która zostanie wydzielona na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych po sprzedaży lokalu. Zaliczka może zostać przyznana, jeżeli w masie upadłości znajdują się środki pozwalające na jej wypłatę.
Złożenie wniosku o wydzielenie kwoty na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych nie jest tożsame ze złożeniem wniosku o zaliczkę. Jeżeli zachodzą okoliczności uzasadniające złożenie wniosku o zaliczkę należy taki wniosek sformułować niezależnie od wniosku o wydzielenie kwoty na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.
Wniosek o zaliczkę można złożyć na każdym etapie postępowania - przed sprzedażą mieszkania - o ile w masie upadłości znajdują się wystarczające środki pieniężne.
Wniosek o wydzielenie kwoty na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych powinien zostać złożony po określeniu warunków sprzedaży lokalu (np. po zatwierdzeniu wyboru oferenta w postępowaniu przetargowym).